Samookaleczanie- jak pomóc?
Może się zdarzyć, że niespodziewanie natkniesz się na problem samookaleczania. Jest to niecodzienna sytuacja, w której warto zachować spokój i okazać empatię wobec osoby, która się samookalecza. Unikaj osądzania, krytyki lub minimalizowania jej doświadczeń. Wysłuchaj jej, okazując zrozumienie i szacunek. Jeśli osoba jest w aktywnym stanie samookaleczania, zadzwoń na numer alarmowy lub skontaktuj się z odpowiednim służbami ratunkowymi. Jeśli jest to bezpośrednie zagrożenie dla jej życia, niezwłoczne działanie jest kluczowe.
Bądź obecny dla osoby, która się samookalecza. Pokaż jej, że jesteś gotów wysłuchać, wspierać i być obok niej w trudnych chwilach. Wielokrotnie samo obecne wsparcie emocjonalne może mieć duże znaczenie. Zachęć do profesjonalnej pomocy- wspomnij o ważności skorzystania z profesjonalnej pomocy. Sugestią może być umówienie się na wizytę u lekarza rodzinnego lub psychiatry, aby ocenić i omówić sytuację. Możesz także polecić kontakt z lokalnym centrum pomocy dla osób, które się samookaleczają, lub numer telefonu do linii telefonicznej dla osób w kryzysie.
Pomóż jej znaleźć wiarygodne źródła informacji na temat samookaleczania i dostępnych opcji pomocy. Wskazówki mogą obejmować strony internetowe organizacji zdrowotnych lub psychologicznych, gdzie można znaleźć informacje i wsparcie. Pozostań w kontakcie z tą osobą i wyraź zainteresowanie jej samopoczuciem. Bycie dostępnym i troskliwym może zapewnić poczucie wsparcia i bezpieczeństwa.
Ważne jest, aby pamiętać, że jako osoba nieprofesjonalna nie jesteś w stanie samodzielnie zapewnić pełnej pomocy dla osoby, która się samookalecza. Dlatego ważne jest, aby zachęcać ją do skorzystania z profesjonalnej pomocy, takiej jak psycholog, psychiatra lub inne specjalistyczne służby zdrowia psychicznego.
learn more
Rozwód z klasą- czy to trudne?
Przejście przez rozwód może być trudnym i emocjonalnie wymagającym procesem. Jak pomóc sobie i bliskim przejść przez rozwód?
- Szukaj wsparcia: W trakcie rozwodu ważne jest, aby otoczyć się wsparciem rodziny, bliskich przyjaciół lub profesjonalistów, takich jak prawnik specjalizujący się w sprawach rozwodowych czy terapeuta. Posiadanie osób, które Cię wspierają i zrozumieją, może pomóc Ci przejść przez ten trudny okres.
- Skonsultuj się z prawnikiem: Zatrudnienie prawnika specjalizującego się w sprawach rozwodowych jest zwykle zalecane, zwłaszcza jeśli rozwód jest skomplikowany lub istnieją spory dotyczące podziału majątku, opieki nad dziećmi czy ustalenia alimentów. Prawnik pomoże Ci zrozumieć proces rozwodowy i reprezentować Twoje interesy.
- Skup się na swoim dobrostanie emocjonalnym: Przejście przez rozwód może być trudne emocjonalnie. Pamiętaj o dbaniu o swoje zdrowie emocjonalne i staraj się znaleźć czas na odpoczynek, relaks i samoosobę. Może to obejmować uczestnictwo w terapii indywidualnej lub grupowej, praktykowanie technik relaksacyjnych czy angażowanie się w aktywności, które przynoszą Ci radość.
- Komunikacja: W miarę możliwości, staraj się utrzymywać otwartą i konstruktywną komunikację z drugą stroną. Jest to szczególnie ważne, jeśli są dzieci zaangażowane. Jasna komunikacja i wspólne ustalanie zasad dotyczących opieki nad dziećmi czy podziału majątku mogą pomóc w uniknięciu sporów i konfliktów.
- Skup się na przyszłości: Pomimo trudności, postaraj się skoncentrować na przyszłości i nowym rozdziale w swoim życiu. Ustal cele i plany, które chcesz osiągnąć po rozwodzie. Może to pomóc Ci zyskać poczucie kontroli i optymizmu wobec przyszłości.
Warto pamiętać, że każdy rozwód jest inny, a powyższe wskazówki są ogólne. Jeśli masz bardziej szczegółowe pytania lub potrzebujesz bardziej spersonalizowanej porady, warto skonsultować się z prawnikiem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego, którzy będą w stanie pomóc Ci w Twojej konkretnej sytuacji.
learn more
Rozwód rodziców- jak pomóc dziecku?
Rozwód rodziców może mieć istotny wpływ na samopoczucie dziecka. Każde dziecko może reagować na rozwód rodziców w inny sposób, w zależności od wieku, temperamentu, wsparcia społecznego i innych czynników. Dziecko może odczuwać smutek, złość, lęk, poczucie utraty bezpieczeństwa czy poczucie winy. Może mieć trudności w radzeniu sobie z tymi emocjami i potrzebować wsparcia i pomocy w ich przetwarzaniu.
Rozwód rodziców może prowadzić do zmian w relacjach rodzeństwa, rodziców i innych członków rodziny. Dziecko może czuć się zagubione, rozdarte między rodzicami, a także może doświadczać konfliktów i zmian w dynamice rodzinnej. Zdarzają się też problemy w szkole. Dziecko może mieć trudności w koncentracji, obniżoną motywację do nauki, problemy z zachowaniem czy obniżone poczucie własnej wartości. W niektórych przypadkach może być konieczne wsparcie szkolne lub terapeutyczne. W niektórych przypadkach rozwód rodziców może wiązać się z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania i szkoły dla dziecka. Te zmiany mogą być dodatkowym źródłem stresu i niepewności dla dziecka.
Rozwód rodziców może wpływać na relację dziecka z każdym z rodziców. Dziecko może czuć się rozdzielone między rodzicami, a także może być narażone na konflikty i spory między nimi. Ważne jest, aby rodzice wspierali dziecko w utrzymaniu zdrowych i stabilnych relacji z obojgiem rodziców.
W przypadku rozwodu rodziców istotne jest zapewnienie dziecku odpowiedniego wsparcia emocjonalnego. Oto kilka zaleceń:
- Utrzymywanie otwartej i szczerze komunikacji z dzieckiem.
- Zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i stabilności.
- Dbanie o dobre relacje między rodzicami, jeśli to możliwe, oraz unikanie konfliktów przed dzieckiem.
- Zapewnienie dziecku możliwości wyrażenia swoich uczuć i emocji.
- Szukanie wsparcia dla dziecka u specjalistów, takich jak psycholog dziecięcy czy terapeuta rodzinny.
Ważne jest, aby pamiętać, że każde dziecko jest indywidualne i może reagować na rozwód rodziców na swój unikalny sposób. Jeśli obserwujesz, że dziecko ma trudności w radzeniu sobie z rozwodem rodziców, warto skonsultować się z psychologiem, który pomoże zrozumieć i odpowiednio zareagować na potrzeby dziecka.
learn more
Dbanie o relacje rodzinne na odległość
Dbanie o relacje z rodziną mieszkającą za granicą może być wyzwaniem, ale istnieje wiele sposobów, aby utrzymać bliskość i silne więzi pomimo odległości. Oto kilka wskazówek, jak dbać o relacje z rodziną mieszkającą za granicą:
- Utrzymuj regularny kontakt z rodziną za pomocą różnych środków komunikacji, takich jak rozmowy telefoniczne, wideokonferencje, e-maile, wiadomości tekstowe, czaty wideo itp. Wybierz formę komunikacji, która najlepiej odpowiada zarówno Tobie, jak i członkom Twojej rodziny.
- Planuj wizyty, aby spotykać się osobiście tak często, jak to możliwe. Umawiaj się na wspólne wakacje, święta lub specjalne okazje. Z góry zaplanowane wizyty pomagają utrzymać więzi i dają okazję do spędzenia czasu razem.
- Wykorzystaj nowoczesne technologie, takie jak aplikacje do udostępniania zdjęć i wideo, aby dzielić się ważnymi momentami i wspomnieniami z rodziną. Możesz także tworzyć grupy lub prywatne strony internetowe, na których będziesz mógł dzielić się aktualnościami, zdjęciami i filmami.
- Zorganizujcie wspólne projekty, takie jak wspólna praca nad rodziną drzewa genealogicznego, piszcie do siebie listy, wspólnie opracowujcie cyfrowe albumy ze zdjęciami rodzinnymi lub piszcie wspomnienia. To nie tylko umożliwi Wam wspólne działanie, ale także wzmocni więzi rodzinne.
- Wspierajcie się nawzajem na co dzień. Bądź dostępny/a dla swoich bliskich, słuchaj ich i wspieraj ich emocjonalnie, pomagając im radzić sobie z wyzwaniami życia codziennego. Regularna wymiana informacji i uczuć może pomóc w utrzymaniu silnych więzi.
- Zbierzcie się jako rodzina, aby ustalić wspólne cele, na przykład podróż, wspólne przedsięwzięcia lub cele zawodowe. Wspólne planowanie i dążenie do tych celów mogą wzmacniać więzi rodzinne i dawać Wam wspólne tematy do rozmów.
- Wyrażajcie sobie wzajemnie wdzięczność i miłość. Regularnie mów swoim bliskim, jak bardzo ich kochasz i jak bardzo cenisz ich obecność w swoim życiu. Warto doceniać i celebrować więzi rodzinne, nawet na odległość.
Pamiętaj, że utrzymanie silnych więzi rodzinnych wymaga zaangażowania i wysiłku zarówno z Twojej strony, jak i strony Twoich bliskich. Bądźcie elastyczni, cierpliwi i gotowi do adaptacji w celu utrzymania bliskości i wzmacniania relacji z rodziną mieszkającą za granicą.
learn more
Mity na temat depresji
- „Depresja to zwykły smutek”: Depresja to znacznie więcej niż tylko zwykłe uczucie smutku. Jest to poważne zaburzenie, które wpływa na funkcjonowanie osoby w wielu obszarach życia, takich jak samopoczucie, energia, myślenie, sen, apetyt i motywacja. Depresja nie ustępuje samoistnie i wymaga odpowiedniego leczenia.
- „Depresja to wyłącznie wynik lenistwa lub słabości”: Depresja nie jest wynikiem lenistwa, braku woli czy słabości charakteru. To zaburzenie neurobiologiczne, które może dotknąć każdego człowieka, niezależnie od siły woli czy osobowości.
- „Depresję można przezwyciężyć, jeśli tylko chce się bardziej”: Depresja nie jest jedynie kwestią woli. Osoba cierpiąca na depresję nie jest w stanie „wyjść z niej” poprzez silną determinację. Depresja wymaga profesjonalnego leczenia, które może obejmować terapię psychologiczną, farmakoterapię lub ich kombinację.
- „Młodzi ludzie nie mogą mieć depresji”: Depresja może występować u osób w każdym wieku, w tym u dzieci i młodzieży. Młodzi ludzie również mogą doświadczać poważnych objawów depresji i potrzebują odpowiedniego wsparcia i leczenia.
- „Antydepresanty uzależniają i zmieniają osobowość”: Antydepresanty, gdy są stosowane zgodnie z zaleceniami lekarza, nie powodują uzależnienia. Mogą one być pomocne w łagodzeniu objawów depresji, przywracając równowagę neurochemiczną w mózgu. Nie zmieniają one osobowości, ale pomagają poprawić samopoczucie i funkcjonowanie psychiczne.
Wsparcie osób pogrążonych w żałobie
Żałoba jest niezwykle trudnym przeżyciem zarówno dla osoby bezpośrednio doświadczającej straty, jak i dla tych, którzy ją otaczają. Często ludzie czują się niepewni, nie wiedzą, co powiedzieć ani jak się zachować, więc decydują się na pozostawienie osoby w żałobie w spokoju, wierząc, że sama poprosi o pomoc, jeśli będzie tego potrzebować. Niestety, nie zawsze tak się dzieje, co skutkuje tym, że osoba w żałobie pozostaje sama w chwili, gdy najbardziej potrzebuje wsparcia, często nie potrafiąc nawet o tym mówić.
Najważniejszą rzeczą, którą możesz zrobić, to być obecnym dla osoby w żałobie. Bądź dostępny i gotów wysłuchać jej, jeśli będzie chciała porozmawiać. Pamiętaj, że czasami nie trzeba mówić wiele, ale po prostu być obok. Kiedy osoba w żałobie decyduje się podzielić swoimi uczuciami i myślami, słuchaj uważnie. Unikaj oceniania lub zbywania ich emocji. Pozwól im wyrazić swoje uczucia, a ty bądź obecny i empatyczny.
Żałoba może być przytłaczająca, a codzienne obowiązki często wydają się nie do zniesienia. Możesz pomóc, oferując konkretną pomoc, taką jak gotowanie posiłków, opieka nad dziećmi, zakupy spożywcze czy inne drobne obowiązki. To może dać osobie tracącej nieco oddechu. Pamiętaj, że każdy ma różne potrzeby i czas potrzebny na przetworzenie straty może się różnić. Bądź elastyczny i dostosuj się do tempo osoby w żałobie. Nie próbuj forsować procesu żałoby ani nakłaniać do zbyt szybkiego „powrotu do normy”.
Możesz zaproponować, aby wspólnie zorganizować ceremonię pamięci, stworzyć album ze wspomnieniami, wykonać portret lub uprawiać ulubioną przez zmarłego aktywność. To może pomóc w procesie żałoby i wspomnieniu bliskiej osoby.
Żałoba nie kończy się po kilku tygodniach czy miesiącach. Wsparcie może być potrzebne przez dłuższy czas. Upewnij się, że jesteś dostępny i gotów pomóc, gdyby taka potrzeba wystąpiła. Najważniejsze jest okazanie empatii i zrozumienia wobec osoby w żałobie. Każda sytuacja jest inna, więc ważne jest, aby być wrażliwym na potrzeby i oczekiwania konkretnej osoby w żałobie.
Jak być pewnym siebie w kontaktach z ludźmi
- Poznaj siebie: Zrozumienie swoich mocnych stron, wartości i celów pozwoli Ci poczuć się pewniej. Staraj się świadomie pracować nad swoim rozwojem osobistym i zdobywać nowe umiejętności.
- Jeśli wiesz, że będziesz w sytuacji, która może Cię niepokoić, przygotuj się wcześniej. Opracuj plan, przemyśl możliwe scenariusze i zastanów się nad tym, jakie pytania mogą zostać Ci zadanego. Im lepiej jesteś przygotowany, tym większa pewność siebie.
- Pracuj nad swoją postawą ciała: Sposób, w jaki się poruszasz i wyglądasz, może wpływać na Twoje poczucie pewności siebie. Staraj się utrzymywać dobrą postawę ciała, unikaj skrzyżowanych ramion czy skulonych pozycji. Również uśmiechaj się i utrzymuj kontakt wzrokowy podczas rozmowy.
- Praktykuj asertywność: Asertywność polega na wyrażaniu swoich myśli, uczuć i potrzeb w sposób bezpośredni i szanujący innych. Naucz się mówić „nie” w sytuacjach, w których jest to uzasadnione, i wyrażać swoje zdanie. Ćwicz asertywne zachowanie w codziennych sytuacjach, aby zwiększyć swoje poczucie pewności siebie.
- Zdobądź wiedzę na temat swoich pasji i zainteresowań. Im bardziej jesteś zorientowany w danym temacie, tym bardziej będziesz czuł się pewnie, dyskutując o nim z innymi.
- Bądź życzliwy dla siebie: Przypominaj sobie, że każdy popełnia błędy i że nie musisz być doskonały. Bądź łagodny dla siebie i naucz się akceptować siebie takim, jaki jesteś. Odnieś sukcesy, ciesząc się małymi krokami, które podejmujesz w kierunku zwiększania pewności siebie.
- Ćwicz komunikację: Im więcej będziesz się angażować w rozmowy z innymi, tym bardziej będziesz się czuł pewnie w kontaktach interpersonalnych. Poszukaj okazji do praktykowania komunikacji, zarówno w sytuacjach codziennych, jak i w bardziej formalnych ustawieniach, na przykład poprzez prowadzenie prezentacji lub udział w grupach dyskusyjnych.
Sposoby regeneracji przemęczonego organizmu
Przemęczenie organizmu może wynikać z wielu czynników, takich jak brak snu, nadmierne obciążenie emocjonalne czy fizyczne, niewłaściwe odżywianie, brak aktywności fizycznej, a także choroby. Aby zregenerować przemęczony organizm, warto zadbać o jego odpowiednią regenerację. Oto kilka form regeneracji, które mogą pomóc w powrocie do formy:
- Sen – sen to podstawowy element regeneracji organizmu. Warto zadbać o regularny sen i przestrzegać jego zasad, takich jak wygodne łóżko, ciemne i ciche pomieszczenie oraz unikanie późnych posiłków.
- Aktywność fizyczna – regularna aktywność fizyczna pozwala na poprawę kondycji fizycznej i psychicznej organizmu, co wpływa na szybszą regenerację. Najlepiej wybrać aktywności o niskim natężeniu, takie jak spacery, joga, pilates czy pływanie.
- Odpoczynek – warto zadbać o momenty w ciągu dnia, w których można odpocząć i zrelaksować się. Może to być krótki spacer na świeżym powietrzu, medytacja, relaksacja czy czytanie ulubionej książki.
- Odżywianie – dieta odgrywa ważną rolę w regeneracji organizmu. Warto unikać przetworzonej żywności i cukru, a w diecie zawrzeć dużo warzyw, owoców, białka i zdrowych tłuszczów.
- Masaż – masaż pozwala na rozluźnienie mięśni i poprawę krążenia krwi. Można skorzystać z masażu profesjonalnego lub samodzielnie wykonać masaż przy pomocy masażera.
- Terapia – w przypadku nadmiernego obciążenia emocjonalnego warto skorzystać z terapii, która pozwoli na pozbycie się negatywnych emocji i poprawi samopoczucie.
- Aktywności relaksujące – warto skorzystać z aktywności relaksujących, takich jak sauna, jacuzzi czy basen termalny. Te formy regeneracji pozwolą na odprężenie i relaks mięśni.
Pamiętaj, że każdy organizm jest inny, więc ważne jest, aby dobrać formy regeneracji, które będą odpowiadały Twoim potrzebom i możliwościom.
learn more
Interwencje kryzysowe w PWP24
Interwencja kryzysowa to proces interwencji psychologicznej, którego celem jest udzielenie pomocy osobom znajdującym się w sytuacji kryzysowej. Może to być reakcja na różne zdarzenia, takie jak samobójstwa, katastrofy naturalne, wypadki, przemoc, utratę pracy, choroby, rozwody i wiele innych. W interwencji kryzysowej wykorzystuje się specjalne techniki i strategie, takie jak słuchanie aktywne, wspieranie emocjonalne, stabilizacja, motywowanie i ukierunkowanie działań. Celem takiej interwencji jest złagodzenie negatywnych skutków kryzysu, zapobieganie dalszej szkodliwej interakcji z otoczeniem oraz umożliwienie dalszej pracy nad rozwiązaniem problemów.
W zależności od sytuacji, podejście do interwencji jest dostosowywane indywidualnie. Po otrzymaniu zgłoszenia kryzysowego, interwenienci ustalają rodzaj kryzysu, liczbę osób wymagających pomocy, ich lokalizację oraz preferencje co do pomocy. Następnie udzielana jest pomoc psychologiczna lub konsultacja dostosowana do potrzeb osoby potrzebującej wsparcia. Wszystkie etapy pomocy są konsultowane indywidualnie i dopasowane do specyfiki kryzysu, dzięki czemu pracownicy wracają do równowagi psychicznej i czują się bezpiecznie.
learn more
Depresja dziecięca
Depresję stwierdza się u 2% dzieci (dotyka ona równie często dziewczynki i chłopców) oraz nawet u 8% nastolatków (częściej chorują dziewczęta). Szacuje się, że szeroko rozumiane zaburzenia depresyjne mogą występować 20% nastolatków, a niektóre źródła podają, że objawy depresyjne stwierdza się u blisko co trzeciego nastolatka.
Objawy depresji obserwowane u dzieci i nastolatków ogólnie przypominają objawy występujące u dorosłych, choć jest też wiele odmiennych cech i charakterystycznych dla tej pierwszej grupy wiekowej. Manifestacja objawów zależy od etapu rozwoju dziecka. Im jest ono młodsze, tym trudniej jest mu określić i opisać opiekunom swój stan emocjonalny. Kilkulatki zgłaszają zwykle niecharakterystyczne objawy – często po prostu mówią lub sygnalizują w inny sposób, że źle się czują i nie potrafią określić, czy takie samopoczucie wynika z dolegliwości cielesnych, czy cierpienia psychicznego. W tej grupie wiekowej duże tym większe znaczenie ma obserwacja zachowań i funkcjonowania dziecka. Dzieci z depresją często mają trudności w koncentracji, osłabioną wydajność szkolną i z trudnościami w relacjach z rówieśnikami. Objawy depresji u dzieci mogą również obejmować zaburzenia snu, lęki i problemy z jedzeniem. Depresja dziecięca jest chorobą, która wymaga leczenia, a nierozpoznana i nieleczona depresja może wpłynąć na dalsze życie dziecka. Wczesna diagnoza i leczenie depresji dziecięcej może pomóc w zapobieganiu poważniejszym problemom emocjonalnym w przyszłości. Rodzice i opiekunowie powinni być wrażliwi na zmiany w zachowaniu i nastroju swojego dziecka, aby w porę rozpoznać depresję i skonsultować się z lekarzem.
Niektóre z objawów depresji u dzieci to:
- Niska samoocena lub poczucie bezwartościowości
- Trudność w odczuwaniu przyjemności; smutek lub płacz
- Brak zainteresowania zabawą lub aktywnością
- Problemy z jedzeniem, jak utrata apetytu lub niekontrolowany jedzenia
- Trudności z zasypianiem lub problem ze snem
- Unikanie kontaktu z rówieśnikami lub brak zainteresowania interakcjami społecznymi
- Poczucie zmęczenia lub brak energii
- Trudności w skupieniu uwagi lub zapominanie rzeczy
- Skłonność do zachowań samobójczych lub autoagresji
Depresja u dzieci może wynikać z różnych czynników, takich jak genetyka, problemy rodzinne, stres szkolny, problemy w relacjach z rówieśnikami, a także choroby fizyczne lub zaburzenia neurologiczne. W przypadku podejrzenia depresji u dziecka, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem lub specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego, którzy pomogą w ustaleniu diagnozy i zaproponują odpowiednie leczenie.
learn more